Puszcza Pyzdrska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puszcza Pyzdrska
{{{alt grafiki}}}
Puszcza w okolicy Górnych Grądów
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powierzchnia

44 tys. ha

Miejscowości

Blizanów, Chocz, Gizałki, Grodziec, Mycielin, Pyzdry, Rychwał, Rzgów, Stawiszyn

Rodzaj obiektu

puszcza

Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Puszcza Pyzdrska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Puszcza Pyzdrska”
Ziemia51°59′47″N 17°57′02″E/51,996389 17,950556
Krajobraz puszczański w rejonie Łazińska Pierwszego
Architektura z rudy darniowej - chałupa w Czarnybrodzie
Cmentarz ewangelicki w Wierzchach

Puszcza Pyzdrskapuszcza w środkowej Polsce, na Nizinie Południowowielkopolskiej, na prawym brzegu dolnej Prosny; zajmuje Dolinę Konińską, Równinę Rychwalską i część Wysoczyzny Kaliskiej; podregion etnograficzny w Kaliskiem.

Obszar[edytuj | edytuj kod]

Puszcza Pyzdrska znajduje się na obszarze należącym do 10 gmin: Blizanów, Chocz, Gizałki, Grodziec, Mycielin, Pyzdry, Rychwał, Rzgów, Stawiszyn i Zagórów. Obszar ten jest położony aż na terenie 5 powiatów: wrzesińskiego, kaliskiego, konińskiego, pleszewskiego i słupeckiego.

W połowie XVIII w. puszcza obejmowała obszar 44 tys. ha. W chwili obecnej tereny zalesione stanowią tu ok. 26 tys. ha, z czego największy zwarty obszar leśny ma ok. 17 tys. ha. Większość lasów podlega Nadleśnictwu Grodziec.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa puszczy pochodzi od Pyzdr - miasta królewskiego, jednego z najstarszych miast lokacyjnych w Wielkopolsce, którego własność w latach 1387-1793 stanowiło blisko 1/6 obszaru puszczy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Z uwagi na niesprzyjające warunki dla osadnictwa (słabe gleby i liczne bagna) obszar puszczy pozostawał niezasiedlony do końca XVII wieku. Wsie powstawały jedynie na jej obrzeżach. Dopiero w wiekach XVIII i XIX około siedemdziesiąt wsi założyli we wnętrzu puszczy osadnicy olęderscy, przybyli głównie z obszaru Niemiec na zaproszenie polskich właścicieli ziemskich. Tworzyli oni nie tylko wsie, ale całe sieci osadnicze z własnym samorządem, szkołami i kościołami. Wykarczowali około 50% obszaru puszczy. Do dziś pozostał po nich charakterystyczny krajobraz rozproszonych wsi i mozaiki pól, połączonych drogami polnymi i kanałami nawadniającymi. Po 1945 potomkowie Olędrów zostali w większości wysiedleni i wiele wsi wyludniło się, bądź całkowicie zanikło. Zarosła też lasami albo zabagniła się część pól[1].

W latach 2009-2011 przeprowadzono prace badawcze w wyniku których wyodrębniono cechy wyróżniające architekturę regionu puszczy i stworzono zalecenia dla realizacji architektonicznych w ramach Puszczy Pyzdrskiej, częściowo z wykorzystaniem rudy darniowej (tzw. domy z żelaza)[1].

Puszcza Pyzdrska jest jednym z największych skupisk wsi olęderskich w Polsce. Znajduje się tu ponad 70 miejscowości o takim rodowodzie. Krajobraz charakteryzuje się mozaiką lasów, pól i łąk, występowaniem obszarów bagnistych i polodowcowych wzniesień. Miejscowości mają przeważnie zabudowę rozproszoną, wiele domostw jest obecnie opuszczonych.

W krajobrazie występują pozostałości dawnego budownictwa wiejskiego, w tym domy z rudy darniowej („domy z żelaza”), domy z gliny i drewna. Pozostałością po osadnictwie olęderskim są m.in. obiekty sakralne:

Dziedzictwo kulturowe[edytuj | edytuj kod]

Działania dotyczące dziedzictwa kulturowego Puszczy Pyzdrskiej realizowane są przez Towarzystwo Kulturalne „Echo Pyzdr” w takich projektach jak:

  • „Puszcza Pyzdrska - Olędrzy i ich żelazne domy”,
  • „Puszcza Pyzdrska - olęderskie tradycje budowlane”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tablica informacyjna w Górnych Grądach

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]